ΠΕΡΙ ΔΙΑΓΡΑΦΩΝ

 

Μάριος Γ. 28 χρονών, σπουδαστής Πληροφορικής. Χρωστάει 5 μαθήματα. Από τα 18 του δουλεύει ως μπάρμαν. Ο πατέρας του επί 22 μήνες δεν έπαιρνε σύνταξη αναγκάζοντάς τον να δουλεύει για να καλύψει τα έξοδά του. Λόγω του υπερβολικού φόρτου εργασίας αναγκάστηκε επί μεγάλο χρονικό διάστημα να παρατήσει τις σπουδές. Μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα τις συνέχισε ενώ παράλληλα συνεχίζει να δουλεύει για να καλύπτει τα έξοδά του.

 

Μαρία Μ: 26 χρονών, φοιτήτρια Οικονομικού,χρωστάει 5 μαθήματα. Εργάζεται κάθε βράδυ σαν σερβιτόρα από τα 21 της. Μπορεί να σου έχει σερβίρει και εσένα το ποτό σου, εκεί που διασκεδάζεις. Για να πάει στο μάθημα κοιμάται 7 το πρωί και ξυπνάει στις 9.Θέλει να πάρει πτυχίο για να δουλέψει σε λογιστικό γραφείο,αλλά δεν μπορεί να παρατήσει τη δουλειά της.

 

Άννα Κ. 27 χρονών, φοιτήτρια Πολυτεχνείου, χρωστάει 7 μαθήματα. Εργάζεται σε τηλεφωνικό κέντρο του ΟΤΕ για να ζει την οικογένεια της,στην πόλη της. Στέλνει κάθε μήνα λεφτά στην αδερφή της που σπουδάζει σε άλλη πόλη. Μπορεί να την έχεις δει στη σχολή να τρέχει από τη δουλειά να προλάβει το μάθημα.

 

Νίκος Π. 26 χρονών, φοιτητής Ιατρικής, χρωστάει 3 μαθήματα. Τα πρωινά δουλεύει σερβιτόρος σε ταβέρνα. Πληρώνει την ιατρική θεραπεία της μητέρας του. Ζούσε στις εστίες,αλλά επειδή ξεπέρασε το όριο φοίτησης τον έδιωξαν και τώρα κάνει δεύτερη δουλειά 3 μέρες την εβδομάδα ντελιβεράς, για να βγάζει το νοίκι.

 

 

“Αιώνιοι” φοιτητές…

 

Ίσως έχεις ακούσει για τους 180.000 “αιώνιους” φοιτητές που θα διαγραφούν από τα ελληνικά Πανεπιστήμια μέχρι τον Ιούνη. Με τον συγκεκριμένο νόμο, όσοι φοιτητές έχουν εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο πριν το 2006 και δεν καταφέρουν να πάρουν πτυχίο στην εξεταστική του Ιουνίου, θα διαγραφούν από τα μητρώα των ιδρυμάτων,ακόμα και αν χρωστάνε 1(!) μάθημα. Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως το συγκεκριμένο μέτρο, κινείται στην κατεύθυνση της εξυγίανσης του δημόσιου Πανεπιστημίου και πως αυτοί που θα διαγραφούν από τα ιδρύματα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά τεμπέληδες “φραπεδοφόροι”,που είδαν τα φοιτητικά τους χρόνια σαν μία ευκαιρία για πάρτυ, ύπνο, φοιτητικό συνδικαλίσμό και άραγμα, μακριά από ευθύνες και υποχρεώσεις. Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

 

Τι συμβαίνει ακριβώς;

 

Ο νόμος αυτός ο οποίος είναι βαθιά άδικος και ταξικός, στέλνει σπίτι τους όλους τους φοιτητές που ξεπερνάνε το όριο σπουδών ν+2, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο δεν έχουν καταφέρει να πάρουν πτυχίο. Έτσι, δεν λαμβάνονται υπόψιν, ούτε οι εργαζόμενοι φοιτητές, ούτε όσοι έχουν οικογενειακά,ίατρικά ή άλλα σοβαρά προβλήματα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το διαχωρισμό των φοιτητών με βάση-κυρίως- την οικονομική τους κατάσταση. Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνδυάζουν τη φοιτητική ζωή, με τις σπουδές και την κάλυψη των αναγκών τους, θα μπορούν να ολοκληρώνουν με ευκολία τις σπουδές τους. Οι υπόλοιποι, δηλαδή όσοι είναι θύματα της οικονομικής κρίσης και δεν τα βγάζουν πέρα, διαγράφονται από το Πανεπιστήμιο. Στην πραγματικότητα δε χάνουν μόνο τη φοιτητική τους ταυτότητα, αλλά πολύ περισσότερο, χάνουν τη δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρέπεια και να ελπίζουν για το μέλλον.

 

Γιατί η κυβέρνηση λέει ΜΑΛΑΚΙΕΣ και ΨΕΜΜΑΤΑ:

 

Η κυβέρνηση θέλει να μας πείσει, ότι με τη συγκεκριμένη κίνηση εξοικονομούνται χρήματα, τα οποία θα διατεθούν για τη κάλυψη άλλων αναγκών των φοιτητών. Αυτό που δεν μας λένε, είναι ότι οι συγκεκριμένοι φοιτητές, δεν κοστίζουν ΤΙΠΟΤΑ για το Πανεπιστήμιο, καθώς μετά το πέρας του 8ου εξαμήνου, δε δικαιούνται ούτε Πάσο, ούτε σίτιση, ούτε στέγαση, ούτε μεταφορές, ούτε συγγράματα! Πόσα εκατομμύρια ευρώ κοστίζει αλήθεια,απλά να παρακολουθείς και να έχεις τη δυνατότητα να δώσεις ένα μάθημα;

 

Ο διπλανός μας στο αμφιθέατρο είναι σύμμαχος και όχι ανταγωνιστής!

 

Τη στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί να στρέψει όλες τις κοινωνικές ομάδες, τη μία απέναντι στην άλλη, να απομονώσει τους φοιτητές από τη κοινωνία, να τους αποτρέψει από τις συλλογικές διεκδικήσεις και να τους πετάξει στο περιθώριο, στη φτώχεια και την ανεργία, είναι επιτέλους η ώρα να κάνουμε το απλό: Να δούμε το συμφοιτητή μας όχι σαν ανταγωνιστή στη ζωή και την εργασία, αλλά σαν τον άνθρωπο που μοιραζόμαστε όχι μόνο τα ίδια αμφιθέατρα, αλλά τις ίδιες ανάγκες και όνειρα για ζωή με αξιοπρέπεια. Να δούμε ότι σε μερικά χρόνια, όχι τόσο μακριά όσο μπορεί να φανταζόμαστε, μπορεί να είμαστε εμείς εκείνοι που θα βρισκόμαστε στην ίδια θέση με όσους σήμερα διαγράφονται. Να δούμε ότι υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος να ζούμε και να σκεφτόμαστε και αυτός δεν είναι άλλος από τον δρόμο της αλληλεγγύης.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ενάντια στη διάλυση των Πανεπιστημίων

Το παρακάτω κείμενο έχουν ήδη συνυπογράψει περισσότεροι από 1.000 πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και εργαζόμενοι στα ΑΕΙ. Την πρωτοβουλία σύνταξης του κειμένου είχαν ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Τσουκαλάς και οι καθηγητές Κώστας Γαβρόγλου, Κύρκος Δοξιάδης, Γεράσιμος Κουζέλης, Ηλίας Νικολακόπουλος, Μιχάλης Σπουρδαλάκης, του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 

«Υπογράφουμε ενάντια στη διάλυση των πανεπιστημίων.

 

Το κουρελιασμένο από τις συνεχείς κυβερνητικές υπονομεύσεις Σύνταγμα αναφέρει ότι: “Οι καθηγητές των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί, το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό τους επιτελεί επίσης δημόσιο λειτούργημα”.

 

Οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι είναι καιρός να σκεφτούμε στα σοβαρά τι ακριβώς σημαίνει ότι ασκούμε δημόσιο λειτούργημα και τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας στα πανεπιστήμια.

 

Τι κάνουμε όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε νεοεισερχόμενους φοιτητές με ένα σύστημα εισαγωγής που έχει ακυρώσει το σύνολο σχεδόν των εκπαιδευτικών διαδικασιών του λυκείου;

 

Τι κάνουμε όταν μειώνεται ο αριθμός διδασκόντων, το σώμα γερνάει και άρα συντηρητικοποιείται το διδακτικό προσωπικό, ενώ οι απαιτήσεις για τη διδασκαλία αυξάνονται με δραματικό τρόπο;

 

Τι κάνουμε όταν το πανεπιστήμιο δεν διαθέτει τα κονδύλια ώστε να χρηματοδοτήσει ορισμένες από τις απολύτως απαραίτητες δραστηριότητες στο πανεπιστήμιο;

 

Τι κάνουμε όταν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ σε εντυπωσιακή συγχορδία συκοφαντούν τόσο συστηματικά το πανεπιστήμιο;

 

Τι κάνουμε όταν στην απαξίωση αυτήν συμβάλλουν και συνάδελφοί μας από το εξωτερικό οι οποίοι έχουν χρίσει τον εαυτό τους σωτήρες των ελληνικών πανεπιστημίων;

 

Τι κάνουμε όταν εμείς οι ίδιοι βλέπουμε τα στραβά στο πανεπιστήμιο αλλά λόγω της γενικότερης επίθεσης που δέχεται το πανεπιστήμιο αποφασίζουμε να μη μιλήσουμε, να μη δράσουμε;

 

Τι κάνουμε όταν η κυβέρνηση, σε αντίθεση με κάθε έννοια δικαίου αλλά και τεχνοκρατικού εκσυγχρονισμού που η ίδια επαγγέλλεται, απολύει διοικητικούς υπαλλήλους οδηγώντας εντελώς συνειδητά τα πανεπιστήμια σε πλήρη παράλυση;

 

Τι κάνουμε όταν ξέρουμε ότι στο άμεσο μέλλον σειρά στις απολύσεις έχουν οι διδάσκοντες;

 

Τι κάνουμε όταν καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της διαμάχης ανάμεσα στους Πρυτάνεις, τις Συγκλήτους και τα Συμβούλια που αποβλέπουν σε μία ανακατανομή της εξουσίας, ενώ ελάχιστα ασχολούνται όλοι αυτοί με τα πραγματικά προβλήματα του πανεπιστημίου;

 

Τι κάνουμε όταν έχουν κληθεί σε απολογία συνάδελφοί μας στη Θεσσαλονίκη απλά και μόνο επειδή άσκησαν τις συνδικαλιστικές τους υποχρεώσεις;

 

Τι κάνουμε, με άλλα λόγια, όταν καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της διάλυσης ενός από τους βασικούς θεσμούς της δημοκρατίας;

 

Η όποια κοινωνική ομάδα με τόσο σοβαρά προβλήματα θα αντιδρούσε πρώτα και κύρια μέσα από τους συλλογικούς της φορείς. Στην περίπτωση όμως των πανεπιστημιακών η ΠΟΣΔΕΠ αποτελεί το πιο φιλοκυβερνητικό συνδικάτο στην Ελλάδα. Και παρά τις αισιόδοξες εξελίξεις στη συνδικαλιστική εκπροσώπηση των πανεπιστημιακών τον τελευταίο χρόνο, συνεχίζει η παθητική αντίδραση των πανεπιστημιακών στη διάλυση της ανώτατης εκπαίδευσης που συντελείται εμπρός στα μάτια μας.

 

Εμείς που υπογράφουμε/υπογράφοντας το παρόν κείμενο θεωρούμε ότι:

 

Στη συγκυρία που διανύουμε η βασική αιχμή μας πρέπει να είναι η με κάθε τρόπο αντίσταση στις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων. Η κυβέρνηση που λέει ότι κόπτεται για την εκπαίδευση ψήφισε τον νόμο για τη μετατροπή των λυκείων σε εξεταστικά κέντρα και μάλιστα αφού είχε αρχίσει η σχολική χρονιά. Με τις επόμενες αποφάσεις της για το πανεπιστήμιο επαναφέρει το “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”, αφού δεν υπάρχει ούτε μία –ναι ούτε μία- μελέτη που να στοιχειοθετεί ότι είναι υπεράριθμοι οι διοικητικοί, ενώ το σύνολο των εξωτερικών και εσωτερικών αξιολογήσεων των πανεπιστημίων καταλήγει σε προτάσεις για την πρόσληψη περισσότερου προσωπικού.

 

Μέσα σε αυτήν την κατάσταση επιβάλλεται να επικαιροποιήσουμε τον συνταγματικά κατοχυρωμένο χαρακτήρα του λειτουργήματός μας και καλούμε όλες και όλους τους πανεπιστημιακούς να αρχίσουν να διερευνούν, τοπικά αλλά και γενικότερα, νέους τρόπους αντίδρασης. Για όσες και όσους ασκούν δημόσιο λειτούργημα πέρα από τη συλλογική, υπάρχει και μία προσωπική ευθύνη απέναντι σε όλα όσα γίνονται. Ο χαρακτήρας του επαγγέλματος που ασκούμε μας επιβάλλει να πάρουμε προσωπικά θέση ενάντια σε όσα γίνονται, όχι μόνο υπογράφοντας αντίστοιχα κείμενα αλλά προχωρώντας σε ένα σύνολο πράξεων που θα δυσχεραίνουν και θα αποτρέψουν την εφαρμογή αυτών των μέτρων.

 

Βεβαίως υπάρχει ο τεράστιος κίνδυνος να κατηγορηθούμε ως γραφικοί. Ο στόχος μας δεν είναι οι μεμονωμένες πράξεις, αλλά η αρχή μιας συζήτησης για νέου είδους συλλογικές αντιδράσεις, με στόχο να αναδείξουμε τις δυνατότητες που προκύπτουν από το γεγονός ότι ασκούμε δημόσιο λειτούργημα. Η πολιτική ανυπακοή, θεμελιώδες δικαίωμα όλων των πολιτών, πόσω μάλλον όσων ασκούν δημόσιο λειτούργημα, μπορεί να αποτελέσει μία νέα μορφή συλλογικότητας που έρχεται να συμπληρώσει όλες τις άλλες».

από http://www.efsyn.gr/?p=131238

Τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιο

Τι συμβαίνει στο πανεπιστήμιο;

Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε ότι το πανεπιστήμιο, όπως και γενικότερα η η εκπαίδευση σε όλες της τις βαθμίδες δέχεται μία πολύ στοχευμένη επίθεση. Η κυβέρνηση αποφάσισε να απολύσει 1800 διοικητικούς υπαλλήλους πανελλαδικα εκ των οποίων οι 280 στο ΑΠΘ. Δηλαη απολύεται το 1/3 του προσωπικού και ως αποτέλεσμα το πανεπιστήμιο αδυνατεί να λειτουργήσει. Αν σκεφτούμε την σημασία του υποστηρικτικού προσωπικού τη διοικητική, εκπαιδευτική και ερευνητική λειτουργία ενός ΑΕΙ-ΤΕΙ (βοήθεια σε εργαστηριακά μαθήματα, οργάνωση εξεταστικών περιόδων, ερευνητικά προγράμματα και επιστημονικές εργασίες και αναρίθμητες άλλες λειτουργίες) συνειδητοποιούμε ότι μιλάμε πλέον όχι μόνο για ιδρύματα που θα υπολειτουργούν, αλλά για ιδρύματα που θα μας στερούν ό,τι μέχρι χθες μας φαινόταν αυτονόητο. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι οι απολύσεις αυτές έρχονται να προστεθούν σε μια συνολικότερη επίθεση στο δημόσιο Πανεπιστήμιο μετά από τη θέσπιση των συμβουλίων διοίκησης, το σχέδιο «Αθηνά», αλλά και την ωμή εισβολή και καταπάτηση των κοινωνικών χώρων και σχολών από τα ΜΑΤ, μια συνολική επίθεση για την πλήρη υποβάθμιση και απαξίωση της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας προς όφελος των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Το γεγονός ότι 1.765 άνθρωποι θα χάσουν τις δουλείες τους, οι πρώτοι 200 μάλιστα από αυτούς άμεσα (μες στις επόμενες δύο εβδομάδες), δεν χαρακτηρίζεται μεμονωμένο ή τυχαίο χρονικά. Έρχεται σε μια συγκυρία όπου πλέον κάθε εργασιακός κλάδος και εργασιακό δικαίωμα διαλύεται,τράπεζες αρπάζουν τα σπίτια των υπερχρεωμένων οικογενιών,δάσκαλοι πετιώνται στο δρόμο αδυνατώντας να χωρέσουν στο ‘’success story’’ της κυβέρνησης . Ο αγώνας των εργαζόμενων στο ΑΠΘ είναι αναγκαίο να συνδεθεί με τις κινητοποιήσεις των καθηγητών, των εργαζόμενων στους δήμους και στα νοσοκομεία, να οικοδομήσει ένα μέτωπο ενάντια στην αντιλαϊκή και αυταρχική πολιτική της κυβέρνησης, που διαλύει τις ζωές μας. Ο αγώνας των εργαζομένων, είναι αγώνας των φοιτητών, αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης.

ΕΡπιπλέον βλέπουμε οτι η λέσχη δεν άεχει ανοιξει ακόμα με αποτέλεσμα οι φοιτητές που δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να τα βγάλουν πέρα οικονομικά να μην έχουν ούτε δύο δψρεάν γεύματα που είχαν εώς τώρα. Ακόμα ανακοινώθηκε οτι μπαίνουν δίδακτρα στα μεταπτυχιακά. Σε αυτό το καθεστώς υποβάθμισης και υποχρηματοδότησης τα δίδακτρα, η πλήρωμη των συγγραμάτων –ήδη μας έχουν «κόψει» τα μισά συγγράματα- και η εγκατάλειψη των παροχών σίτισης-στέγασης φαντάζουν ολοένα και πιο κοντά

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΛΟΥΚΕΤΟ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤHΜΙΟ, ΟΠΩΣ ΕΚΑΝΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΤ, ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ!

 Κι εγώ τι μπορώ να κάνω;

Σε αυτά τα ερωτήματα δεν υπάρχουν «εγώ» παρά μόνο «εμείς». Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να δόσουμε αμέριστη και έμπρακτη συμπαράσταση στον κρίσιμο αγώνα των Διοικητικών Υπαλλήλων. Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να αντισταθούμε στην επίθεση που δέχεται η Παιδεία, αλλά και στην γενικότερη επίθεση που δέχεται η ελληνική κοινωνία τα τελευταία τρία χρόνια από τα Μνημόνια. Και θα το κάνουμε.

Δεν θα σταματήσουν, αν δεν τους σταματήσουμε! Το μόνο αντίβαρο, η μόνη απάντηση, η μόνη επιλογή που έχει απομείνει για μια κοινωνία ολόκληρη είναι αυτή του ανυποχώρητου αγώνα. Όλα τα τελευταία χρόνια αυτό ήταν το αντίπαλο δέος στην μνημονιακή πολιτική, οι απεργιακοί αγώνες, οι πλατείες, οι Σκουριές, οι χιλιάδες αντιφασίστες και αντιφασίστριες που βρέθηκαν στους δρόμους μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, και άλλα πολλά παραδείγματα που σχηματοποιούν την 

 επιλογή των από κάτω.

όλοι και όλες στη γενική απεργία !

Χθες το απόγευμα η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά με πράξη νομθετικού περιεχομένου αποφάσισε το λουκέτο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης. Οι εργαζόμενοι απο χθες το βράδυ έχουν καταλάβει τα κτίρια της ΕΡΤ και ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης έχει εξαπλωθεί στις περισσότερες πόλεις σε ολόκληρη την χώρα απο μεγάλη μερίδα του κόσμου που αντιδρά στο κλείσιμο της κρατικής τηλεόρασης.Θεωρούμε ότι το κλείσιμο της ΕΡΤ σηματοδοτεί την άμεση απόλυση 2652 εργαζομένων ως μια συνέχεια της πολιτικής των περικοπών και των απολύσεων αλλά και ένα βαθύ πλήγμα για τη δημοκρατία καθώς φιμώνεται με τον πιο αυταρχικό τρόπο η δημόσια τηλεόραση και ραδιοφωνία από μια κυβέρνηση που εδώ και καιρό λειτουργεί με την λογική του αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Ως αριστερή ενότητα , καλόυμε τις πρυτανικές αρχές και όλους τους προεδρους τμημάτων να πάρουν απόφαση για αναστολή των εξετάσεων αύριο Πέμπτη 14/5 ως μια ένδειξη αντίδρασης της πανεπιστημιακής κοινότητας στο κλείσιμο της ΕΡΤ και να συμμετέχουν στην απεργιακή κινητοποίηση που ξεκινάει στις 11 το πρωί απο την ΕΡΤ με κάλεσμα ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ. Επίσης, καλούμε όλους τους φοιτητές να απέχουν απο τα μαθήματα και να διεκδικήσουν την αναπλήρωση τους σε άλλη ημερομηνία και να στηρίξουν αυτή την απεργία. Ο αγώνας για τους εργαζόμενους της ΕΡΤ είναι αγώνας αξιοπρέπειας και αγώνας για τη δημοκρατία. Όλοι στην απεργία της Πέμπτης στις 11 ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά. Ήρθε η ώρα να τους ανατρέψουμε.

Συνέλευση την Τρίτη 21/5

Την Τρίτη 21/5 έχει συνέλευση ο σύλλογος φοιτητών ιατρικής στις 14.00 στο αμφιθέατρο Ανατομείου! Μην λείψει κανείς!

“Ντου” ασφαλιτών στις εξετάσεις ελληνικής γλώσσας του ΑΠΘ

“Οι μαθητές μας έχουν την ευκαιρία να ζήσουν στη ζωντανή και ζεστή ατμόσφαιρα που τους προσφέρει η σύγχρονη Θεσσαλονίκη”. Αυτά αναφέρει στην επίσημη σελίδα του το σχολείο ελληνικής γλώσσας του ΑΠΘ και οι μετανάστες μαθητές του είχαν την ευκαιρία τελικά να απολαύσουν τη ζεστή φιλοξενία για ακόμη μια φορά.

 

Απίθανες σκηνές εκτυλίχθηκαν λοιπόν χθες στο Γαλλικό Ινστιτούτο, χώρο διεξαγωγής των εξετάσεων πιστοποίησης της Ελληνικής γλώσσας, όταν κατά τη διάρκεια τους εισέβαλλαν στο χώρο άνδρες της ασφάλειας Θεσσαλονίκης και του Αλλοδαπών, διέκοψαν τη διαδικασία και πραγματοποίησαν ελέγχους στα νομιμοποιητικά έγγραφα των μαθητών και στο ποινικό τους μητρώο.

 

Στην αίθουσα επικράτησε πανικός με μετανάστες να προσπαθούν να βρουν τα έγγραφα τους, καθηγητές να αντιδρούν χωρίς όμως να μπορούν να παρέμβουν και τελικά τρεις μαθητές να συλλαμβάνονται από τους άνδρες της ασφάλειας.

 

Οι καθηγητές που επιτηρούσαν τις εξετάσεις κάνουν λόγο για προσπάθεια τρομοκράτησης τόσο των ιδίων, όσο και των μαθητών τους, και δηλώνουν πως πρόκειται για το τέλος του σχολείου ελληνικής γλώσσας του ΑΠΘ. “Δεν υπάρχει μετανάστης που θα πατήσει ξανά το πόδι του στο ΑΠΘ” δηλώνουν οι καθηγητές, “καθώς ο φόβος πλέον είναι δεδομένος και το σχολείο μετατράπηκε σε παγίδα για τους μαθητές μας”.

 

Σύμφωνα με πληροφορίες του alterthess.gr η εισβολή της αστυνομίας έγινε κατόπιν συννενόησης με τον πρύτανη του ΑΠΘ, Γιάννη Μυλόπουλο, που όχι μόνο ήταν ενήμερος για την παρουσία αστυνομικών στις εξετάσεις, αλλά φέρεται να είναι αυτός που πήρε την απόφαση για την εισβολή ασφαλιτών στο χώρο.

 

Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες στην πρυτανεία του ΑΠΘ έφτασαν τις προηγούμενες ημέρες διάφορα απειλητικά δημοσιεύματα από έντυπα προσκήμενα στην Χρυσή Αυγή,τα οποία έκαναν λόγο για “εξετάσεις ελληνικής γλώσσας παράνομων μεταναστών”, ενώ έφταναν στο σημείο να προαναγγείλουν επέμβαση των ίδιων, προκειμένου να ελεγχθούν τα χαρτιά των μαθητών.

 

Υπό την πίεση της Χρυσής Αυγής λοιπόν, πρύτανης και ΕΛΑΣ αποφάσισαν να υποκαταστήσουν τους φασίστες και όχι να προστατέψουν τους μετανάστες και την ακαδημαική διαδικασία. Πραγματοποίησαν τον έλεγχο με κάθε επισημότητα και για πρώτη φορά από το 1970 που λειτουργεί το σχολείο ελληνικής γλώσσας, οι εξετάσεις έγιναν με γνώμονα την “καθαρότητα” των συμμετεχόντων.

http://www.alterthess.gr

Σάββατο 25 Μαϊου: Συναυλία για μια εξόρυξη που δεν θα γίνει ποτέ

από το blog http://soshalkidiki.wordpress.com

 

Οι Επιτροπές Αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού σας καλούν σε συναυλία συμπαράστασης στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στην καταστροφή του τόπου τους. Η συναυλία θα γίνει το Σάββατο 25 Μαΐου 2013, στην πλατεία της Ιερισσού – ώρα έναρξης 8.30 μμ.

Η συναυλία αυτή δεν πραγματοποιείται μόνο για να θυμίσει την καταστροφή του Κακκάβου, αλλά και για να θυμίσει σε όλους μας την καταστροφή της δικαιοσύνης. Για 17η ημέρα σήμερα, δύο συμπολίτες μας συνεχίζουν να είναι προφυλακισμένοι με πολιτική εντολή, κι όπως δηλώνουν οι δικηγόροι τους, κατασκευασμένες κατηγορίες.

Στην Ελλάδα του 2013…

… οι αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν καταδρομικά σε σπίτια τα ξημερώματα, παραβιάζοντας πόρτες και συλλαμβάνοντας πολίτες μπροστά στα μάτια των ανήλικων παιδιών τους.

… κατασκευάζονται ένοχοι με σκοπό, όχι την απόδοση δικαιοσύνης, αλλά την ενοχοποίηση και καταστολή ενός δυναμικού κοινωνικού κινήματος.

… ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία και οι φυσικοί πόροι σε πολυεθνικές και μεγαλοεργολάβους.

… οι «επενδύσεις» προωθούνται με κάθε κόστος: καταστροφή του περιβάλλοντος, βιασμός της αλήθειας, καταστρατήγηση συνταγματικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στη καταστολή, στην αστυνομική και δικαστική αυθαιρεσία, και στην κρατική τρομοκρατία, απαντάμε με ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΕΝΟΤΗΤΑ και ΑΓΩΝΑ. Γιατί δεν μας μένει τίποτα άλλο που να αξίζει να ακουμπήσουμε πάνω του.

 

 

 

25 Μάη ανεβαίνουμε Ιερισσό!!!

H υγεία στα χρόνια τoυ Μνημονίου

ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ

γράφει ο ιός στην εφημερίδα των συντακτών

ολόκληρο το άρθρο και τα αποτελέσματα της έρευνας  εδώ 

Η καταστροφική πολιτική που περιγράφουν αυτές οι μελέτες συνοψίζεται δηλαδή ως εξής: ενώ αυξάνουν οι ανάγκες για φροντίδα υγείας, η αποδιάρθρωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας έχει επιτύχει να μη διατίθενται πλέον σημαντικές υπηρεσίες. Παράλληλα, οι ιδιωτικοποιημένες υπηρεσίες διατίθενται μεν, αλλά δεν είναι προσβάσιμες σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που δεν μπορεί να πληρώσει το κόστος τους. Ετσι πολλοί άρρωστοι με χρόνια νοσήματα (υπέρταση, διαβήτης κ.λπ.) αποφεύγουν πλέον τον τακτικό έλεγχο και συχνά καθυστερούν να ανανεώσουν τη φαρμακευτική αγωγή τους με προφανείς συνέπειες για την υγεία τους.

 

Με τον τρόπο αυτό ολοκληρώνεται ο φαύλος κύκλος της εξαθλίωσης, εφόσον οι αναγκαστικές δαπάνες υγείας αναδεικνύονται η πρώτη αιτία πτώχευσης νοικοκυριών.

 

Επειδή ιδιαίτερα οι επείγουσες και βαριές αρρώστιες δεν είναι δυνατόν να αγνοηθούν, οι δαπάνες υγείας αποτελούν την πρώτη αιτία χρεοκοπίας νοικοκυριών στη χώρα μας. Χρεοκοπία, η οποία υποβαθμίζει ακόμη περισσότερο τις καθημερινές συνθήκες διαβίωσης, επιδεινώνοντας και άλλο την υγεία του πληθυσμού. Με τον τρόπο αυτό αναπαράγεται η πολιτική της βαρβαρότητας που απειλεί μαζικά την υγεία του πληθυσμού.

 

Τον Ιανουάριο του 2009 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε επισημάνει ότι «κάποιες χώρες διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και σε αυτές τις χώρες περιλαμβάνονται ιδίως οι αναπτυγμένες, οι οποίες θα χρειαστούν επείγουσα βοήθεια από το ΔΝΤ, καθώς πιθανόν θα τους επιβληθούν περιορισμοί στις δαπάνες κατά την περίοδο αποπληρωμής των δανείων».

 

Η πρόβλεψη αποδείχτηκε προφητική. Μ’ άλλα λόγια, αυτοί που σχεδίασαν και αποδέχτηκαν τα Μνημόνια είχαν υπόψη τους και το καμπανάκι που τους χτυπούσε ο πιο αρμόδιος διεθνής οργανισμός, προβλέποντας τις καταστροφικές επιπτώσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής στο χώρο της υγείας. Η επιλογή να μη δώσουν σημασία σ’ αυτή την προειδοποίηση ήταν σαφώς μια πολιτική απόφαση.

 

sos χαλκιδικη!